Hanny Lynch

Klik voor een vergroting

Als kind ben ik binnen mijn gezin seksueel misbruikt . Dat heeft invloed gehad op de rest van mijn leven. In 2006 zat ik midden in het proces van verwerking van mijn incestverleden. Ik was toen nog behoorlijk labiel. Tekenen en schrijven hielpen mij in dit proces. Dit gedicht kwam als vanzelf uit mijn pen rollen. Nog steeds raakt het me na al die jaren en kan ik de machteloosheid nog voelen. De foto is in 2011 genomen op het Empire State Building in New York. Het uitzicht was spectaculair, ik had het gevoel dat ik een groot overzicht had. De duif in alle rust op een van de hoogste gebouwen van de stad was heel bijzonder. De heling van mijn trauma was toen al aardig in gang gezet, dus de foto was voor mij symbolisch, de rust en het overzicht. Samen met het gedicht was het compleet.

Creatief bezig zijn heeft mij enorm geholpen in mijn stappen naar genezing. Nog steeds is het fijn om iets met mijn handen te doen. Ik hou van kleur en diverse materialen en technieken. Schrijven, schilderen, tekenen, met stof creëren, foto bewerken of collage-werk. Het maakt me rustig en het brengt me veel.

Om mijn werk met anderen te delen is fijn, vooral als er herkenning is van lotgenoten. Dat maakt het voor mij extra waardevol. Wel was het een grote stap om mijn eerste werk achter te laten op een van de tentoonstellingen van de stichting Kunst uit Geweld. Het schilderij bleef een tijdlang achter in een openbare ruimte en het was voor mij niet eenvoudig om het los te laten. Iedere kunstenaar ziet zijn werk, denk ik, als een kostbaar kindje, maar voor lotgenoten is hun eigen werk door het onderwerp nog kwetsbaarder. Ik ben regelmatig actief op social media door open mijn teksten op foto’s te delen. Het geeft het gevoel dat ik iets nuttigs doe en help het taboe te doorbreken dat nog steeds op seksueel misbruik rust.

Voor mensen met een verleden van huiselijk en/of seksueel geweld zou ik willen meegeven: praat over wat jou is overkomen, dat helpt. Jij hebt niets verkeerd gedaan, het was niet jouw schuld. Als praten nog niet lukt, schrijf erover, of probeer eens te tekenen. Krijt werkt bijvoorbeeld heel goed omdat je werk daarmee makkelijker abstract kan blijven. Beeld werkt dan soms beter dan woorden. Verder hoop ik dat dit boek de lezer kan inspireren om de kunstenaar in zichzelf te ontdekken.