Marianne Borremans

De tekeningen is wat je ziet. Een meisje, kind, puber en vrouw. Het staat gegrift op m’n netvlies. En voelbaar. Het meisje, de vrouw wil naar buiten.

Seksueel misbruikt.  Mishandeld en verwaarloosd.

Vanaf 4 jaar tot heel lang. Waaruit is ontstaan. Dat ik niet besta. Of dat ik moet zeggen. Het gevoel heb, dat ik niet mag bestaan.

Ik heb mezelf een gedicht gegeven.

Mag ik bestaan, met al mijn zijn.

Ook al ben ik lastig, mag ik er dan zijn?

Met al mijn vragen, mag ik er dan zijn?

Met al mijn boosheid en verdriet, mag ik er dan zijn.

Als mijn hoofd zo vol zit en het even niet meer weet. Mag ik er dan zijn?

Als ik niet weet, wat ik voel, mag ik er dan zijn?

Ook al voel ik verdriet, ben ik bang en voel ik de pijn, mag ik er dan zijn?

Als alles werd, wat toen niet was en ik dat toen niet wist.

Zou het leven dan anders gaan? Zou ik dan mogen bestaan? Mag ik van mezelf bestaan.

Was ook de grootste vraag.

Door te tekenen en naar buiten te treden met al mijn zijn, probeer ik mijzelf een bestaan te geven.

Zodat ik verder in mijn leven.

Marianne mag zijn. Want zo heet ik.