Esther Veerman (17-07-1968 – 13-05-2024) was als kind slachtoffer van seksueel misbruik. Zoals de meeste kinderen dat doen probeerde Esther door te leven en heeft haar school en studie weten af te maken. Ze stopte de gevolgen van het geweld zo diep mogelijk weg. Alleen lukt dat nooit helemaal. Ook Esther heeft de trauma’s op enig moment moeten zien te verwerken. Dat ging met vallen en opstaan.

Niets is zo moeilijk dan erover praten vond Esther. Zeker niet in de jaren 80 en 90 waar mensen de verhalen van huiselijk geweld maar nauwelijks geloofden. Maar zij had wel haar leven lang getekend en geschilderd.

In 2011 deed Esther mee aan een Internationale tentoonstelling in New York. Daarna is Esther zelf tentoonstellingen gaan organiseren in Nederland. En van daaruit heeft zij Stichting Kunst uit geweld opgericht.

Al jaren worden overal in het land met lotgenoten tentoonstellingen georganiseerd. En op de website kunnen kunstenaars ook hun Kunst laten zien. Zo wil Esther graag een podium bieden aan mensen om hun verhalen van geweld met elkaar en de wereld te delen.

Maar dat niet alleen. Zij wil door deze Kunst ook laten zien wat de gevolgen van geweld zijn aan een groter publiek. Want dit geweld moet stoppen. Er mogen niet zoals nu het geval is, iedere dag nog foto’s op internet circuleren van jonge slachtoffers. De gevolgen zijn voor de rest van je leven. Dat moet stoppen. Dat kunnen we alleen samen doen.

Wees daarom nooit de zwijgzame omstander. Als je iets vermoed, stel dan een vraag aan een kind, aan een jongere: hoe gaat het met je? Kan ik iets voor je doen?