Woensdag 20 september was Stichting Kunst uit geweld te gast bij een Dag voor Doktersassistenten van Cohesie Noord-Limburg. We hebben in Hoeve Rosa een kleine tentoonstelling van werk van Esther Veerman gehouden en Esther heeft een lezing gehouden: Misbruikt en nu? Hoe help je een patiënt differentiëren tussen psychiatrische en somatische klachten na seksueel misbruik in de dagelijkse praktijk? 

De reacties van de vrouwen waren onder andere van de werkdruk in de praktijk: hoe geef je voldoende aandacht binnen de vier minuten tijd die je hebt voor een patiënt, tot, ik heb inderdaad wel bij sommige patiënten gevoeld dat er meer speelde, en wat kan ik dan het beste doen voor iemand? En we hebben besproken wat je voor patiënten het beste kan doen nu er zoveel praktijken onder druk staan nu er steeds minder huisartsen en assistenten beschikbaar zijn. Een groeiend probleem. Maar ook heb ik geprobeerd aan te geven hoe moeilijk het is voor patiënten om met lichamelijke klachten te komen, omdat we ook juist door seksueel misbruik al zo onzeker zijn geworden over ons lijf. En als we echt serieus genomen worden, dat dat al zo ontzettend helpen kan. Juist op je weg van herstel.

In een prachtige hoeven te Sevenum wordt op 20 september een Vrouwendag speciaal voor Doktersassistenten georganiseerd. Stichting Kunst uit geweld is gevraagd om aan het einde van de dag een lezing en mini tentoonstelling te verzorgen over de gevolgen van seksueel misbruik.

Vrouwen kunnen bij medische klachten soms ook onverklaarbare medische klachten presenteren bij een huisarts. Als het lukt om samen op zoek te gaan naar waar klachten een oorsprong vinden en een vertrouwensband op te bouwen, kan er veel gewonnen worden. We hopen een bijdrage aan de middag te kunnen leveren door voorlichting te geven vanuit de ervaringsdeskundigheid die is opgebouwd. De kunst kan daarbij een waardevolle bijdrage leveren.

[xyz-ihs snippet=”Valse-salie”]

Een moeder die vecht voor het leven van haar dochtertje en haar van arts naar arts sleept.
Maar waarom kunnen artsen geen afwijking vinden?
Een autobiografische roman waarin de auteur terugblikt op een jeugd die verziekt wordt door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy.
Een ontroerend verhaal waarbij je als toeschouwer soms met kromme tenen zit en zou willen ingrijpen.

‘Een indringend boek’ Margriet

‘Het is een heftig, schokkend en zeer persoonlijk verhaal dat ze vertelt zonder daarin dramatisch te zijn.

[xyz-ihs snippet=”Oorlog-in-mijn-hoofd”]

Een pakkend relaas

Karen (25) is een psychiatrische patiënte, Ann (57) is een journaliste. Een toeval bracht hen samen. De wens van Karen was een boek schrijven over haar zeer zeldzame maar heel belastende ziekte die DIS heet. De wens van Ann was een boek schrijven en zo de wens van Karen vervullen.

En dat is gelukt. Maand na maand groeide uit hun samenwerking en uit hun gesprekken dit boek. Het is een docudrama, een waargebeurd verhaal…

Karen is 25 en heeft een zeldzame psychiatrische ziekte, DIS. Dis staat voor dissociatieve persoonlijkheidsstoornis. Ze leeft met ‘binnenmensen’. Meer dan 20 goede en kwade alters zorgen voor een heuse oorlog in haar hoofd. Ze heeft geen controle over wat die zeggen en doen. Maximus is de ergste. Die geeft Flor dikwijls de opdracht mesjes te gaan kopen en haar te snijden. De kleintjes, Marie en Tess, die zijn lief. Dat zijn goede alters.

Karen weet nog niet zo lang dat ze DIS heeft. Door de ernstige problemen waarmee ze al jaren te kampen heeft, was een juiste diagnose stellen ontzettend moeilijk.
Nu ze weet wat ze heeft, is dat wel een geruststelling. Toch blijft het leven voor Karen een constante strijd, soms zelfs een echte hel. Ze moet elke dag vechten: tegen de stemmen in haar hoofd, tegen het snijden, tegen dwanghandelingen, tegen stress, tegen zelfmoordneigingen…

Dit boek is haar aangrijpend levensverhaal. Het is een pakkend relaas van wat zij heeft ervaren en gevoeld, al die jaren, tot op heden…

‘Ik wil met dit boek mensen met dezelfde problemen laten zien dat ze niet alleen zijn. Ik wil verpleegkundigen en psychiaters aantonen dat DIS wel degelijk bestaat.
Ik wil mensen met DIS en hun familie laten zien hoe het bij mij verliep. Ik wil dat ze die ziekte beter begrijpen. En ik wil ook over de onmacht vertellen die ik als jongere heb ervaren door in verschillende psychiatrische instellingen te zitten en niet geloofd te worden, niet begrepen te worden…’
Karen

Let op!

Het betreft hier een tweedehands boek als je hem via onze link koopt.
Elders is dit boek niet of zéér moeilijk te vinden.

[xyz-ihs snippet=”Je-bent-een-verschrikkelijk-kind”]

Samenvatting

“Je bent een verschrikkelijk kind, hoor je?” Ze stak haar tong uit en beet erop. Dat deed ze altijd als ze krankzinnig werd.

Een aangrijpende autobiografie van Nina Blom.

Nina groeide op in een gezin met haar drie jaar oudere zus. Nina was een vrolijk kind, vol levenslust, maar ze werd veel thuisgehouden omdat ze volgens haar moeder vaak ziek was. Ze werd zestien keer opgenomen en toen ze negen jaar oud was, mocht ze niet meer naar school, niet meer naar buiten en geen contact meer hebben met haar beste vriendin Claudia en andere leeftijdsgenootjes. Kort daarna zat Nina in een rolstoel, maar artsen konden geen lichamelijke oorzaak vinden. Achter gesloten deuren werd Nina op gruwelijke wijze ziek gemaakt.

Jarenlang. Door haar moeder. Op haar veertiende kon Nina niets meer en lag ze verlamd en ingezwachteld in bed, kreeg een grote hoeveelheid pillen per dag en niets meer te eten. Nina’s ouders spraken over euthanasie. “Een hond hadden we al lang laten afmaken”, aldus haar vader.

In dit boek beschrijft Nina de verstikkende momenten van haar jeugd en haar wil om te overleven.

Let op!

Het betreft hier een tweedehands boek als je hem via onze link koopt.
Elders is dit boek niet of zéér moeilijk te vinden.