
Woensdag 20 september was Stichting Kunst uit geweld te gast bij een Dag voor Doktersassistenten van Cohesie Noord-Limburg. We hebben in Hoeve Rosa een kleine tentoonstelling van werk van Esther Veerman gehouden en Esther heeft een lezing gehouden: Misbruikt en nu? Hoe help je een patiënt differentiëren tussen psychiatrische en somatische klachten na seksueel misbruik in de dagelijkse praktijk?
De reacties van de vrouwen waren onder andere van de werkdruk in de praktijk: hoe geef je voldoende aandacht binnen de vier minuten tijd die je hebt voor een patiënt, tot, ik heb inderdaad wel bij sommige patiënten gevoeld dat er meer speelde, en wat kan ik dan het beste doen voor iemand? En we hebben besproken wat je voor patiënten het beste kan doen nu er zoveel praktijken onder druk staan nu er steeds minder huisartsen en assistenten beschikbaar zijn. Een groeiend probleem. Maar ook heb ik geprobeerd aan te geven hoe moeilijk het is voor patiënten om met lichamelijke klachten te komen, omdat we ook juist door seksueel misbruik al zo onzeker zijn geworden over ons lijf. En als we echt serieus genomen worden, dat dat al zo ontzettend helpen kan. Juist op je weg van herstel.



Een moeder die vecht voor het leven van haar dochtertje en haar van arts naar arts sleept.
En dat is gelukt. Maand na maand groeide uit hun samenwerking en uit hun gesprekken dit boek. Het is een docudrama, een waargebeurd verhaal…
Nina groeide op in een gezin met haar drie jaar oudere zus. Nina was een vrolijk kind, vol levenslust, maar ze werd veel thuisgehouden omdat ze volgens haar moeder vaak ziek was. Ze werd zestien keer opgenomen en toen ze negen jaar oud was, mocht ze niet meer naar school, niet meer naar buiten en geen contact meer hebben met haar beste vriendin Claudia en andere leeftijdsgenootjes. Kort daarna zat Nina in een rolstoel, maar artsen konden geen lichamelijke oorzaak vinden. Achter gesloten deuren werd Nina op gruwelijke wijze ziek gemaakt.